يک سيستم تلفن معمولي شامل يک جفت سيم مسي ساده هست که توسط شرکت مخابرات محلي در خانه هر مشترک نصب شده است، اين خطوط مسي از نظر پهناي باند، ظرفيت بالايي علاوه بر ظرفيت مورد نياز براي انتقال صوت (مکالمه تلفني) را دارا هستند.
سيگنال هاي صوتي همواره بخش ناچيزي از اين ظرفيت را اشغال مي نمايند، فناوري DSL (1) از ظرفيت باقيمانده اين خطوط براي انتقال اطلاعات بدون اختلال و آسيب رساندن به مکالمات صوتي و حتي به صورت همزمان استفاده مي نمايد.
محدوده سيگنال هاي بسامدي صوت انسان در هنگام مکالمه بين 400 تا 3400 هرتز است، اين در حالي است که سيم هاي مسي توانايي بالقوه ارسال چندين ميليون هرتز را نيز دارند، پس عملاً حجم زيادي از ظرفيت اين سيم ها بدون استفاده باقي خواهد ماند. فناوري DSL براي استفاده از اين ظرفيت از دو بخش تجهيزاتي بهره مي گيرد، يکي در طرف مشتري (مشترک خدمات) و ديگري در طرف فراهم آورنده خدمات.
- فرستنده گيرنده: در مکاني که مشتري قرار دارد يک فرستنده DSL قرار مي گيرد.
- DSLAM(2): اين وسيله که در طرف فراهم آورنده خدمات قرار مي گيرد، به منظور فراهم آوردن خدمات DSL براي چندين مشترک به کار مي رود.
فرستنده گيرنده DSL معمولاً توسط کاربران به نام مودم DSL شناخته مي شود، اما کارشناسان شرکت فراهم آورنده يا ISP اين تجهيزات را به نام ATU-R(3) مي شناسند. گذشته از نام، اين وسيله، ابزاري است براي اتصال رايانه کاربران به خطوط DSL. اين اتصال مي تواند به چند طريق برقرار شود که متداول ترين روش، استفاده از درگاه USB رايانه هست.
* محدوديت در مسافت:
DSL فناوري است که تقريباً وابسته و حساس به مسافت است، به اين معني که هرچقدر طول اتصالات (فاصله ميان مشترک تا فراهم کننده خدمات) بيشتر باشد، کيفيت سيگنال ها و سرعت ارتباط کاهش مي يابد. بنابراين خدمات ADSL محدوديتي دارند که حداکثر مسافت ميان مودم و ISP را تا تقريباً 5 کيلومتر محدود مي نمايند، چنانچه با افزايش فاصله از ميزان ياد شده، مشترکين نمي توانند از حداکثر سرعت ممکن بهره مند گردند.
در اين ميان نکته اي که ممکن است باعث تعجب و سوال شود اين است که اين خدمات از نظر مسافت محدوديت دارند اما تماس ها و مکالمات صوتي هيچ محدوديتي در مسافت هاي زياد ندارند، پاسخ اين است که در مراکز تلفن، تقويت کننده هايي براي بهبود و تقويت سيگنال هاي صوتي به کار رفته است اما اين تقويت کننده ها با سينگال هاي DSL سازگار نيستند و باعث آشفتگي و اختلال در روند تبادل داده مي گردند. در حقيقت مدار گفته شده و نيز فيبرهاي نوري به عنوان خطوط دسترسي موانعي جدي براي اتصال به شبکه DSL به شمار مي روند.
امروزه اغلب تجهيزات DSL سازندگان مختلف با فناوري DMT(4) سازگار هستند. DMT سيگنال ها را به 247 کانال جداگانه تقسيم مي کند که هر يک از آنها پهنايي برابر (khz)4 کيلوهرتز دارند. براي درک بهتر، تصور کنيد که خط مسي تلفن شما به 247 رشته نازک تقسيم شود و به هر کدام از آنها يک مودم متصل گردد، با اين روش شما قادر خواهيد بود تا سرعتي معادل 247 مودم را به يک باره بر روي رايانه خود داشته باشيد. هر يک از اين 247 کانال در هر لحظه سطح کيفيت سيگنال را بررسي مي نمايند و در صورتي که هر يک از کانال ها کيفيت نامطلوبي را ارايه دهد به سرعت از طريق کانال ديگري اتصال را برقرار مي کنند، بنابراين در اين سيستم، ارتباط، ناپيوسته و پايدار برقرار مي ماند و همواره در جستجو براي يافتن مناسب ترين کانال جهت ارسال و دريافت داده فعاليت مي کند.
* سرعت VDSL (5):
VDSL نيز هم چون فناوري DSL عمل مي نمايد، اما با اين تفاوت که سرعتي باور نکردني را براي دسترسي به شبکه فراهم مي آورد. سرعتي معادل 52 مگا بايت بر ثانيه براي دريافت و 16 مگابايت بر ثانيه براي ارسال. چنين سرعتي چندين برابر ADSL است، اما محدوديت مسافت در VDSL بيشتر و تقريباً در حدود حداکثر يک کيلومتر است.
* انواع خدمات DSL :
- (ADSL) يا DSL نامتقارن: کلمه نامتقارن از آن جهت به اين روش اطلاق مي گردد که در آن، ميزان سرعت دانلود (دريافتي) از سرعت آپلود (ارسالي) بالاتر است، چرا که اغلب کاربران اينترنت بيشتر دريافت کننده اطلاعات هستند تا ارسال کننده آن.
- (HDSL) مخفف DSL نرخ داده بالا: شيوه اي که نرخ تبادل اطلاعات (ارسال و دريافت) در آن يکسان هست.
- DSL-ISDN: اين روش که کمترين سرعت در ميان انواع ديگر را براي ارسال و دريافت فراهم مي آورد، به کاربر اجازه مي دهد تا با سرعتي حداکثر برابر 144 کيلو بايت بر ثانيه به شبکه دسترسي داشته باشد.
- (MSDSL) يا DSL متقارن با سرعت هاي مختلف: اين روش علاوه بر يکسان بودن نرخ سرعت ارسال و دريافت، به خدمات دهنده امکان مي دهد تا براساس هزينه پرداختي مشترکين، ميزان سرعت دسترسي آنها را کاهش و يا افزايش بخشد. (تعريف خدمات با سرعت ها و هزينه هاي مختلف).
-(SDSL) يا DSL متقارن: اين خدمات نيز همانند HDSL نرخ ارسال و دريافت برابر را فراهم مي آورند اما نيازمند يک خط جداگانه از تلفن هستند.
- (RADSL) يا DSL با نرخ تطبيقي: اين روش که عمومي ترين شيوه اتصال DSL است به يک مودم DSL اجازه مي دهد تا ميزان سرعت دسترسي را برحسب کيفيت سيگنال ها و مسافت مورد نظر تنظيم نمايد.
- (VDSL) يا DSL با نرخ سرعت بسيار بالا: اين روش حداکثر سرعت ممکنه در خدمات DSL را براي کاربران به شکل غيرمتقارن فراهم مي اورد، اما مشکل اصلي آن محدوديت در مسافت است.
- (VODSL) يا صوت بر DSL: نوعي شبکه تلفني مبتني بر IP که در آن چندين خط تلفن منفرد، با قابليت انتقال داده مي گردد.
در شکل زير مشخصات مربوط به هر يک از انواع DSL تشريح شده است:
