ارتقا چیست و چگونه باید انجام گیرد؟ در قسمتهای پیشین با نسلهای حافظه مورد استفاده در چند سال اخیر آشنا شدید و تصوری کلی از تفاوتهای ایشان در ذهن شما جای گرفته است. در این قسمت به نکاتی اشاره خواهیم کرد که تصور میکنم در نوع ارتقا کارگشا و کارآمد باشد!
اصل اول شمایی که قصد ارتقا دارید اول بروید و ببینید که نوع مادربردتان از کدامیک از نسلهای حافظه پشتیبانی میکند. در اولین قدم سعی میکنیم تا کیفیت حافظه را با توجه به ظرفیت و سرعت فرکانس آن ارتقا دهیم. بدینصورت که اگر قطعه حافظه شما از نسل SDRAM باشد باید تا حد مقدور در همین حوزه فکر کنید و از تغییر سریع نسل حافظه بپرهیزید، چراکه این تغییر مستلزم تغییر مادربرد است، البته محدودیتهایی در ارتقا وجود دارد:
محدودیت اول: مادربرد روی برد الکترونیکی که شما آن را بهعنوان مادربرد میشناسید، حداقل دو شکاف برای نصب قطعات حافظه تعبیه شده است. در مادربردهای جدید این تعداد حداکثر شامل چهار شکاف است. بنابراین هر تعداد که دلتان بخواهد، نمیتوانید قطعه حافظه به سیستم اضافه کنید. یک راهحل این است که جای قطعه کمظرفیت قدیمی را با مدل جدیدتر تعویض کنید!
محدودیت دوم: ظرفیت شکافها هر یک از شکافهای تعبیه شده در مادربرد دارای محدودیتهایی در استفاده از قطعات حافظه هستند. در مادربردهای قدیمیتر که از SDRAM پشتیبانی میکنند حداکثر میتوانید از قطعات 512 مگابایتی استفاده کنید. در مدلهای جدیدتر این ظرفیت تا یک گیگابایت و در بسیاری از مادربردهای کنونی تا 2 گیگابایتی افزایش یافته است. البته کمتر مادربردی است که با قطعات 2 گیگابایتی سازگار باشد. به بیان دیگر حداکثر ظرفیت قابل ارتقا برای هر شکاف حافظه، قدری از مقدار اعلام شده کمتر است!
پس از عرضه حافظههای نسل SDRAM نگاهها به نقش قطعات حافظه تغییر کرد. این اتفاقات پس از عرضه پردازندههای جدید پررنگتر شد. عرضه حافظههای DDR نقش مستقلی برای حافظهها تعریف کرد و از آن پس بود که دنیای اختصاصی حافظهها شکل گرفت. حافظه نسل DDR سازگارترین حافظه با پردازندههای Athlon64 بود. اینتل به این حافظه وفادار نماند و با عرضه پردازندههای سوکت LGA775 دوران حمایت از نسل جدیدتر DDR2 را پایهگذاری کرد. AMD اعلام کرده است تا زمانی که پردازندههای 939 پینی Athlon64 در بازار توزیع میشوند از این حافظهها پشتیبانی خواهد کرد. البته شرکتهای سازنده حافظه بهجز Hynix دست از تولید حافظههای نسل DDR شستند و تولید حافظههای DDR2 را در رأس امر خود قرار دادند. AMD با معرفی پردازندههای سوکت AM2 پشتیبانی از حافظههای DDR2 را آغاز کرد. البته کارشناسان بدین نتیجه منطقی رسیدهاند که ترکیب پردازندههای Athlon64 با سوکت 940 پینی AM2 نمیتوانند کیفیت پردازنده 939 پینی Athlon64 با حافظههای DDR را ارایه کنند. در واقع AMD محصولات خانواده سوکت AM2 را برای عقب نماندن از قافله بازار و اینتل عرضه کرد و خیل عظیم انتقادات کارشناسان را به جان خرید! DDR2 چیست؟
این DDR2 که میگویند یعنی چه؟! این DDR2 معنی خاصی ندارد و خلاصه DDR2 SDRAM است. یادم رفت که بگویم DDR نیز خلاصه DDR SDRAM است و تمام این حافظهها از نسل SDRAM هستند. DDR در واقع مخفف شده Double Data Rate به معنی انتقال دو برابر دادهها است و بدین منظور از حافظههای DDR میشود حافظههایی از نسل SDRAM تولید کرد که دادهها را با سرعت دو برابر انتقال میدهند. بدین ترتیب حافظههای DDR2 دادهها را با دو برابر سرعت حافظههای DDR و چهار برابر حافظههای SDRAM منتقل میکنند. نسل DDR2 هماکنون پرمصرفترین و رایجترین حافظه موجود در بازار است. سرعت فرکانس حافظههای DDR از 266 مگاهرتز آغاز شد و سپس مدلهای 333 مگاهرتزی و در نهایت مدلهای 400 مگاهرتزی وارد بازار شدند و بعدها تلاشهایی برای عمومی کردن مدلهای 533 مگاهرتزی حافظههای DDR توسط برخی شرکتها صورت گرفت و پاسخ مناسب دریافت نشد. در همین زمان بود که حافظههای 533 مگاهرتزی و اندکی بعد مدلهای 667 مگاهرتزی حافظههای DDR2 وارد بازار شدند. مدلهای 800 مگاهرتزی بهعنوان سریعترین حافظه تا مدتها در صدر ماندند تا اینکه مدلهایی جدیدتر با سرعت 1066 مگاهرتز وارد بازار شدهاند. هماکنون حافظههای نسل DDR2 با سرعت 1266 و 1333 مگاهرتز وارد بازار شدهاند و توسط سیستم های سطح بالا مورد استفاده قرار میگیرند.
تا پیش از این راه های انتقال اطلاعات به شکل سختافزاری تنها از طریق فلاپی ها و نهایتأ CDها صورت میگرفت. اما با پیشرفت تکنولو?ی ،امروز حافظه های فلش USB (کول دیسک) ، به مانند نقل و نبات در دست کاربران میگردد. این موضوع تاحدودی موجبات نگرانی مدیران شبکه را به علت عدم امنیت داده های موجودروی سیستم ها فراهم آورده است. به نوعی که هر فرد میتواند با وصل کردن فلش خود به USB به راحتی اطلاعات موجود روی هارد سیستم را منتقل کند. برای حفظ امنیت اطلاعات ،بسیاری در پی یافتن راهی برای جلوگیری از انتقال اطلاعات به داخل فلش دیسک هاهستند. در این ترفند قصد داریم روشی را به سادگی و از طریق رجیستری ویندوز معرفیکنیم که با بهره گیری از آن میتوانید کپی یا انتقال اطلاعات به داخل فلش دیسک هایوصل شده به USB را کاملأ غیر ممکن نمایید.
یکی از مشکلات عدیده ای که کاربران کامپیوترهای خانگی با آن روبرو هستند مشکل لرزش ناگهانی تصویر مانیتور است که بنا به هر دلیلی اعم از نوسانات برق و ... گاه به گاه رخ میدهد و تا حدودی آزار دهنده است. هر چند این مشکل در مانیتورهای LCD به دلیل عدم وجود لامپ تصویر حل شده است اما هنوز هم بسیاری از مانیتورهای غیر LCD استفاده میکنند. در این ترفند قصد داریم به معرفی راه های رفع این مشکل در دو نوع مانیتورهای سامسونگ و LG هر یک به شکل جدا بپردازیم.
UPS های کوچک معمولاً درون خود، یک باتری دارند که هنگام وجود برق در حالت عادی آن را شار? می کنند. هنگام قطع برق یا افت ولتا? زمانی که ولتا? از یک مقدار کمتر شود UPS به طور اتوماتیک منبع تغذیه رایانه را از برق شهر به باتری موجود درون خود تغییر می دهد این کار در مدت زمانی حدود یک یا ۲ میلی ثانیه انجام می پذیرد و در نتیجه رایانه متوجه قطع جریان الکتریکی نشده و به کار خود ادامه می دهد.
ادامه کار با رایانه به هنگام قطع برق مطمئناً برای شما اتفاق افتاده است که در حال کار با رایانه هستید واحتمالاً در حال طراحی و یا برنامه نویسی و از این قبیل هستید که ناگهان برق قطع شده و همه زحمات چند ساعته شما بدون این که روی دیسک ذخیره شوند از بین رفته اند. در این حالت احتمالاً عصبانی شده اید ولی چاره ای نداشته و بعد از وصل مجدد برق شهرهمه کار های خود را از سر گرفتهاید. قطع برق شهر یک اتفاق عادی است که در پیشرفته ترین کشورهای دنیا نیز گرچه به ندرت ولی اتفاق می افتد اما همیشه قطع برق به انجام مجدد کارها به مدت یکی دو ساعت ختم نمی شود و ممکن است خسارات زیادی را در بر داشته باشد به عنوان مثال یک بانک اگر مدتی بدون برق باشد در سیستم آن اختلال وارد می شود و یا یک سرویس دهنده اینترنت و یا یک سرور اگر مدتی بدون برق باشند به مرور مخاطبان خود را از دست خواهد داد در این جاست که UPS به کمک می شتابد.
برای مشاهده ی متن کامل بر روی ادامه مطلب کلیک کنید.
بعد از سلام و احوالپرسی با جناب حافظه، خوب میدانم که اغلب شمایان در انتخاب نوع حافظه دچار مشکلات عدیدهای هستید! انتخاب نام و کیفیت فنی قطعات حافظه از آن دغدغههایی است که اجداد بشر امروزی از عهد مفرغ و آتش در ذهن داشتهاند و اکنون این دغدغه به ما و زمانه ما رسیده است! بعد از صحبتهای مطول درباره انتخاب مناسب مادربرد و پس از آن پردازنده پدر و مادر دار، اکنون به شیوههای صحیح و خداپسندانه انتخاب قطعه حافظه برای ارتقا رسیدهایم! خیلی خلاصه و سریع عرض کنم که در دنیای کنونی پنج نوع حافظه وجود دارد که روی دستگاهها درحال استفاده از آنها هستند، البته استفاده که چه عرض کنم که اغلب ایشان در حال جان کندن هستند! SDRAM جد صالح قطعات حافظه کنونی است و در قسمت قبل درباره سازگاری انواع پردازنده با حافظهها قدری سخن گفته شد. امید که گفتههای بعدی ما تکرار مکررات نباشد.
SDRAM
پردازندههای Pentium2 و پس از آن Pentium3 و حتی نمونههای اولیه Pentium4 برمبنای استفاده از این حافظههای 168 پینی SDRAM طراحی و عرضه شدند. سرعت اولیه این حافظهها از 66 مگاهرتز آغاز شد و تا 133 مگاهرتز ادامه پیدا کرد. بسیاری از مادربردها قادر به سازگاری کامل با این نوع حافظه نبودند و متاسفانه در اوج ناجوانمردی این موضوع بهعنوان ضعف حافظههای SDRAM نوشته شد که نه اخلاقی بود و نه خداپسندانه! Intel در اواسط دهه 90 میلادی استاندارد PC100 را معرفی کرد و مادربردسازان مجبور به پیروی از آن شدند و این مشکل به خوبی و خوشی رفع شد! مشکل دیگری که حافظههای نسل SDRAM داشتند، عدم توانایی در همراهی افزایش سرعت فرکانس پردازندهها بود. هنگامی که پردازنده Pentium4 وارد بازار شد، نوع جدیدی از حافظهها با نام RDRAM عرضه شد که با این پردازنده سازگاری کامل داشت و با سرعت فرکانس 400 مگاهرتز فعالیت میکرد. اما وجود چند مشکل، ادامه این روند را دچار اختلال کرد. اول اینکه، باید از یک جفت کامل حافظه RDRAM روی مادربرد استفاده میشد، دیگر اینکه بهای این حافظهها بالاتر از متوسط توان خرید مصرفکنندگان بود و آخر اینکه تستهای انجام شده، نشان داد که برخی برنامهها در سیستمهایی که از RDRAM بهره میبرند، آهستهتر کار میکنند و آخر اینکه تفاوت کیفی محسوسی بین استفاده از این حافظهها و انواع SDRAMمشاهده نشد. این چنین شد که حافظههای RDRAM در مزارع باقالی مدفون و به مرور فراموش شد!
و اینک وداع! این جلسه با موضوع پردازنده وداع خواهیم کرد. بارها گفتهام و بار دگر میگویم که برای خرید هر قطعه جدید علاوه بر مشورت و دریافت نظرات دیگران، تکانی به خود داده و کمی مطالعه، تحقیق، پ?وهش و سرک کشیدن به سوراخ سمبه قطعه مورد نظر را در دستور کار خود را دهید! انتخاب نهایی قطعه باید با شما باشد. کمی تامل و تدبر بهطور حتم مثمرثمر خواهد بود و کارگشا. از نق که بگذریم هفته گذشته کلیاتی درباره خانوادههای پردازشی شرکت AMD گفته شد و این هفته کلام را با بررسی کلی خانوادههای پردازشی شرکت Intel به سرانجام خواهیم رساند. اگر رخصت فرمایید پردازندههایی را که از سوکت قدیمی 478 پینی استفاده میکنند را از دایره توجه خود به کناری نهاده و بر مدلهای جدید متمرکز شویم. و اما بعد ...
Intel پردازندههای Intel برخلاف رقیب خود AMD تنوع سوکت بسیار محدودتری دارد. خانوادههای پردازشی جدید Intel همگی از سوکت 775 پینی LGA775 استفاده میکنند، بنابراین کار تاحدودی راحتتر است. CeleronD، Pentium4، PentiumD، Pentium Dual Core و Intel Core 2 خانوادههای پردازشی طراحی شده برای مصرف عام را تشکیل میدهند.
CeleronD شبه پردازندهای است که صراحتا به درد لای جرز دیوار میخورد! بهطور حتم اگر قصد دارید پول اندک خود را دو دستی در جوب بریزید، میتوانید از این شبه پردازنده استفاده کنید! شک نکنید که تهیه Sempron بر این موجود شرف دارد، همین! Pentium4 نام خانواده پردازشی است که خدا را شکر تا یکسال آینده غزل خداحافظی را خواهد خواند! تاکید میکنم کلا بیخیال این خانواده و اعوان و انصارش شوید.
آماده وداع باشید! اول کلام گفته باشم که قرار است موضوع پردازنده تمام شود و برود پی کارش! مردیم از بس تو این هفتهنامه همهاش از پردازنده گفتیم و نوشتیم و خواندیم! القصه تا هفته گذشته نگاه کلی به موضوع پردازنده داشتیم و گفتیم که چه شد که این شد! از AMD و رشد سریع و هوشمندانهاش و از Intel و بازگشت مدبرانهاش سخن گفتیم. بحثهایی نیز درباره برخی ترفندهای ناشایست گفتیم و تا هفته آینده باید حق مطلب را ادا کنیم و از حضور جناب پردازنده مرخص شویم! اینکه کدام پردازنده به چه کاری میآید، آنقدر اهمیت دارد که باید مطلب پردازنده را چند هفته دیگر کش دهیم که این کار را نخواهیم کرد. این هفته اختصاص به AMD دارد و هفته آینده به Intel. و اما بعد ...
AMD
پردازندههای AMD از لحاظ نوع سوکت به پنج دسته سوکت 754 پین، 939 پین، 940 پین، سوکت AM2 و سوکت 1207 پین تقسیم میشوند. البته سوکتهای دیگری نیز وجود دارند که از آنها صرفنظر میکنیم. از بعد خانواده پردازشی، محصولات AMD شامل: خانوادههای پردازشی Sempron، Athlon64، Athlon64 X2، Athlon-FX و Opteron است. هر یک از این خانوادهها با هدف خاصی طراحی و تولید شدهاند و کاربرد مشخصی دارند. توجه داشته باشید که پردازندههایی که براساس سوکت AM2 طراحی میشوند، از حافظههای نسل DDR2 بهره میبرند و دیگر پردازندهها از حافظههای نسل DDR پشتیبانی خواهند کرد.
قبل از سلام هفته گذشته بهصورت تلگرافی گفته شد که بزرگترین اختلاف میان شرکتهای Intel و AMD در نگاه کاملا متفاوت ایشان بهموضوع پردازش بود. گفته شد که برای امثال AMD افزایش کمیت تعداد دستورالعملهای قابل اجرا در هر فرکانس پردازشی و برای جماعت Intel افزایش کمیت تعداد فرکانسها در واحد زمان اهمیت داشت. البته جناب هکتور روئیز، مدیرعامل AMD تلاش بسیاری کرد تا به عالم و آدم بفهماند که بابامجان به پیر، به پیغمبر این روش بهتر است! بعدترها معلوم شد که این بنده خدا راست میگفته و ادعای وی صحیح بوده است! هفته گذشته بحث بر سر جدال پردازندههای خانواده Pentium4 و Athlon64 بود و گفتیم که خداوکیلی محصول AMD از لحاظ قیمت، در اغلب اوقات بر محصول Intel از بعد کیفی برتری داشت! اما فرصت نشد بگوییم که Intel برای حالگیری از AMD اقدام به معرفی پردازندهای دوهستهای بهنام PentiumD کرد و الحق و الانصاف کیفیت این خانواده پردازشی شامل دو قبیله سری D8XX و D9XX تا حدی قابلقبول بود. البته کیفیت به نسبت قیمت سری D9XX بهتر نشان داده است. القصه AMD نیز بیکار ننشست و اقدام بهمعرفی پردازنده دوهستهای خود با نام Athlon64 X2 کرد و سعی نمود که پاسخ دندانشکنی به PentiumD بدهد! این شرکت به نوعی قصد داشت از یکسوکیفیت پردازشی ارایه شده را بهرخ حریف بکشاند و از سوی دیگر مخاطب را نیز بدان عادت دهد. اینجا بود که آن اتفاق جالب افتاد و Intel نسل جدید پردازندههای خود را بهجهانیان معرفی و حق مطلب را ادا کرد. خانواده پردازشی Intel Core 2 از همان شیوه پردازشی استفاده میکند که سالهاست IBM و AMD از آن بهرهبرداری میکنند و ثمره کیفی آن را هم میبینند. معرفی Core 2 Duo عقبماندگی کیفی محصولات قبلی Intel را جبران کرد و جبهه جدی و جدیدی در برابر AMD گشود.
قبل از ورود ارتقاجویان شامل دو دسته دارندگان دستگاههای فرد اعلا مبتنی بر پردازنده 478 پینی Pentium4 و صاحبان دستگاههایی با پردازنده 462 پینی AthlonXP هستند. با توجه به شرایط روز به ضرس قاطع میتوان گفت که هر دو دسته برای ارتقا سختافزاری، نیاز به تغییرات اساسی در چینش قطعات مانند تعویض مادربرد خواهند داشت، چراکه سوکتهای تمام پردازندههای جدید بدون تعارف تغییر کرده و هیچ پردازندهای با سوکت 478 یا 462 پینی تولید نمیشود. پس مادربرد بهعنوان اولین گزینه تغییر خواهد کرد و بهتبع آن نوبت به پردازنده خواهد رسید. برای انتخاب پردازنده مناسب یک عقبگرد دوباره مورد نیاز خواهد بود و آن انتخاب چیپست مناسب برای مادربرد است تا به خوبی از قابلیتهای پردازنده پشتیبانی کند. توجه داشته باشید که کمکاری، تنبلی، ضعف یا ناتوانی اغلب سیستمهای کامپیوتری امروزه نه به دلیل عدم کیفیت که در عدم تناسب توان کاری قطعات با یکدیگر نمایان شده است. حتی اگر تمام قطعات شما ضعیف انتخاب شده باشند، اما اصل تناسب قطعات رعایت شده باشد، به دلیل کم نیاوردن در مقابل دستگاههای گرانقیمت و رعایت حال شما، یک حداقل کیفیت پردازشی در اختیار شما قرار خواهد گرفت! مطلب بالا را اینگونه میتوان بیان کرد که انتخاب نوع پردازنده و قابلیتهای آن بهنوعی در هنگام انتخاب چیپست مادربرد صورت خواهد گرفت. در این مورد دقت کرده و تعارف را کنار بگذارید!
سلام جاناتان لیوینگستون، مرغ دریایی داستان معروف جاناتان جناب ریچارد باخ در قسمتی مطلب جالبی عنوان میکند که "چرا دشوارترین کار در جهان این است که پرندهای را متقاعد کنی که آزاد است؟" یعنی پرنده آزاد است و بیچاره نمیداند. همین مطلب درباره استفاده از سازنده پردازندهها نیز صدق میکند. میتوان گفت که "چرا دشوارترین کار در جهان این است که خریدار را متقاعد کنی که در انتخاب بین AMD و Intel مختار است؟" باور کنید که خریدار در هنگام تعویض مادربرد میتواند نوع پردازنده خود را نیز تغییر دهد. بارها با این موضوع برخورد داشتهام که خریدار خود را محکوم به انتخاب نوع خاصی از پردازندهها کرده است و در عین عدم رفع نیاز، دستبردار هم نیست. پس بهعنوان اولین اصل بپذیرید که یکی از فرصتها، تغییر بستر پردازشی در هنگام تغییر مادربرد است!