قبول و انجام كارهاي مهم و خطير را كه از عهده و يد قدرت ديگران خارج باشد به يد بيضا تعبير و تمثيل مي كنند.
اجمالاً يد بيضاً به اين ترتيب بود كه هرگاه حضرت موسي دست در جيب يا بغل خويش مي برد و بيرون مي آورد نور خيره كننده اي از كف دستش ساطع و لامع مي شد كه همه عالم را روشن مي كرد و چون به بغل مي برد برطرف مي شد.
به قولي ديگر در كف دست او نوري بود كه چون آينه مي درخشيد و به جانب هركه مي داشت بي هوش مي شد و چون دست را به بغل مي برد به هوش مي آمد.